AΣΠΡΟΜΑΥΡΑ ΑΡΘΡΑ:BIZIM ΠΑΟΚ-Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΟΚ

AΣΠΡΟΜΑΥΡΑ ΑΡΘΡΑ
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑΝ 40ΑΡΗ ΠΑΟΚΤΣΗ

BIZIM ΠΑΟΚ - Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΟΚ

Γεννήθηκα την εποχή που ήταν στα τελειώματά της η δημιουργία της μεγάλης ομάδας της δεκαετίας του 70. Μια δεκαετία που ξεκίνησε στο σκοτάδι και για πολλούς Βορειοελλαδίτες ο ΠΑΟΚ ήταν το φώς. Προέρχομαι από προσφυγική οικογένεια που έμαθε να αγαπά την πατρίδα αλλά και να υπερασπίζεται και με την ζωή της ακόμα τα πιστεύω και τα ιδανικά της.Είμαι πολύ υπερήφανος που η καταγωγή μου ξεκινάει από την Πόλη. Την Πόλη των πόλεων όπως λέγανε και κλαίγανε οι Κωνσταντινουπολίτες πρόσφυγες που επαναπατρίστικαν με το πογκρόμ του 1956.

Εκεί το 1875 ιδρύθηκε ένα σωματείο με την ονομασία «Ερμής» που αργότερα επί Κεμάλ αναγκάστηκε να μετονομαστεί σε «Πέραν Κλούμπ». Το σωματείο αυτό ήταν ο προπομπός του μεγάλου ΠΑΟΚ. Έτσι δεν μπορούσα να μην γίνω ΠΑΟΚ. Στο σόι μου όλοι είναι και από κάτι είτε πολιτικά είτε αθλητικά. Εγώ όμως επέλεξα ένα πράγμα να ακολουθήσω τα χνάρια των προγόνων μου να γίνω ΠΑΟΚ. Κανένας δεν το καταλάβαινε μόνο ένας θείος μου το κατάλαβε από νωρίς και μου έδειξε το μονοπάτι. Το μονοπάτι που οδηγούσε στο γήπεδο της Τούμπας. Στην αγάπη μου στην τρέλα μου. Στον ΠΑΟΚ μου στον δικό μου ΠΑΟΚ. Ο θείος μου με έλεγε για τον ΠΑΟΚ τον μεταπολεμικό που κατάφερε να επιβιώσει από τις κακουχίες του πολέμου μου έλεγε για τον ΠΑΟΚ του Τσαρπανά ,του Κουϊρουκίδη, του Λέανδρου και όλων όσων έβαλαν το λιθαράκι τους για να φτάσουμε στην δεκαετία του 1970. Μου λένε όλοι ότι ήμουν παρόν στο γήπεδο στο πρώτο πρωτάθλημα του 1976. Δεν θυμάμαι. Ήμουν ούτως ή άλλως 6 χρονών μόλις. Μου είπαν ότι οι ιαχές του κόσμου του ΠΑΟΚ στο γκολ του Νέτο Γκουερίνο ακούστηκαν σε όλη την πόλη. Ήταν το γκολ που έφτασε τον ΠΑΟΚ στην κορυφή της Ελλάδος. Έτσι μπήκε μέσα μου το μικρόβιο του ΠΑΟΚ. Και ήρθε η ώρα που έπρεπε…………..Η ώρα της παρουσίας μου στο γήπεδο η ώρα να ακολουθήσω αυτά τα βήματα που διδάχτηκα. Τα βήματα αυτά που φέραν τους προγόνους μας εκεί που είναι η Τούμπα και που τελειώνοντας την δουλειά τους κουβαλούσαν τσιμαντόλιθα για το γήπεδο. Με οδήγησαν στην Θύρα 4 και εκεί κατάλαβα ότι είχα άλλη μια υποχρέωση. Είχα την υποχρέωση που προερχόταν από την αγάπη για τον σύλλογο να τον ακολουθώ παντού όπου μπορούσα. Έτσι από τα 11 ανέβηκα στα λεωφορεία και ακολουθούσα την λατρεία μου. Είδα τον ΠΑΟΚ αμέτρητες φορές Αθήνα Πύργο Ηράκλειο Πάτρα Γιάννενα Λάρισα. Νάπολι Σεβίλλη Μαδρίτη. Και έφτασε η στιγμή στα 15 μου να γιορτάσω και εγώ την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Το 1985. Μια χρονιά που άρχισε ιδανικά στην Φιλαδέλφεια με νίκη επί του Απόλλωνα Αθηνών με 3-1 και τελείωσε ιδανικά με ισοπαλία 1-1 με τον Παναθηναϊκό. Θα ήταν ειδυλλιακό να τελείωνε και με την κατάκτηση του νταμπλ αλλά από τότε φάνηκε ότι ο ΠΑΟΚ θα γινόταν βορά στο αδηφάγο κέντρο των Αθηνών. Είδα τον ΠΑΟΚ στα φόρτε του πρωταθλητή είδα τον ΠΑΟΚ στην μετριότητά του είδα τον ΠΑΟΚ στις αναλαμπές του. Είδα όμως τον ΠΑΟΚ να βιάζεται να διασύρεται να κομματιάζεται και εγώ να μην μπορώ να κάνω κάτι να τον σώσω. Είδα την ομάδα μου μια ανάσα από την Δ’ Εθνική. Είδα όμως ότι τελικά μπορώ να κάνω κάτι. Συμμετείχα στην κατάληψη της Τούμπας. Μια ενέργεια που έσωσε τον ΠΑΟΚ. Όπως επίσης και η προσπάθεια να πειστεί ο Ζαγοράκης να σταματήσει το ποδόσφαιρο και να αναλάβει. Από την ώρα εκείνη κάτι ξεσήκωσε τον κόσμο και ακολούθησε τα βήματα του αρχηγού. 12000 διαρκείας την πρώτη βασανιστική χρονιά και 19000 την δεύτερη που σήμανε και την επιστροφή στην Ευρώπη. Η Τούμπα θύμισε κάτι από παλιό καλό κρασί. Και πάλι ήταν έδρα όπως την μάθαμε εμείς οι σημερινοί 40άρηδες . Και από εδώ και πέρα το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω πάει μόνο μπροστά και θα είναι ορμητικό. Αυτός είναι ο ΠΑΟΚ μου. Ο δικός μου ΠΑΟΚ…….Όπως λέγανε οι παππούδες μας: BIZIM ΠΑΟΚ

By Bizim PAOK

OΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ....ΣΤΟ EMAIL ΠΑΝΩ